Historia Fortu 49 „Krzesławice”
Jednowałowy fort artyleryjski, który jako pierwszy powstał w północno-wschodnim odcinku tzw. III pierścienia austriackich umocnień Twierdzy Kraków (pierścień ten o obwodzie ok. 60 km składał się z licznych fortów i innych umocnień lokalizowanych w odległości 7-10,5 km od centrum miasta).
Wzniesiony w centrum wzgórz polodowcowych, rozciągających się łukiem od doliny Wisły do doliny Dłubni. Do głównych funkcji bojowych fortu należała obrona traktu sandomierskiego biegnącego ponad doliną Wisły (od 1899 roku wraz z linią kolejową do Kocmyrzowa, tzw. traktem proszowickim).
Fort 49 „Krzesławice” posiada narys pięcioboku, z półbastionowym rozwinięciem koszar szyjowych. Główny element obrony to wał ziemny osłaniający odkryte stanowiska dla dział, umieszczone pomiędzy poprzecznicami (mieszczącymi 14 małych schronów pogotowia), poprzedzony suchą fosą. Fosa pierwotnie broniona była trzema kaponierami oraz otaczającym wał murem Carnota, usuniętym przed 1914 r. W partii szyjowej fortu znajdowały się koszary rozwinięte półbastionowo dla obrony placu broni, zaś w centralnej partii działał schron główny, pierwotnie mieszczący skład broni i amunicji.
Miejsce:
MDK Fort 49 „Krzesławice”
os. Na Stoku 27 b
31-704 Kraków
